Kilka refleksji o naszej szkole

Szkoła podstawowa położona w centrum wsi Brzoza w okresie swojego istnienia oddziaływała i nadal oddziaływuje na wszystkie ważniejsze wydarzenia oświatowe, kulturalne, sportowe gminy. To właśnie tej szkole poświęcili swe siły, energię ludzie, którzy pokochali dzieci i młodzież, pokochali szkołę, jako miejsce realizacji swych życiowych planów, swych ambicji. Mówiło się ,,moja klasa”, ,,moja szkoła”, ,,moja pani”. Mobilizowano oddanych rodziców, aby ,,moja sala” była czysta, ładna, aby dzieci chętniej do niej przychodziły, chętniej zdobywały wiadomości.

Różne były formy związania naszych uczniów ze szkołą. Czy uczniowie nasi pamiętają wyjazdy na spektakle teatralne? Czy trafili jeszcze kiedyś do teatru, czy tylko poprzestali na tym, co obejrzeli w szkole podstawowej? Jeździliśmy na wycieczki krajoznawczo-turystyczne, obozy wędrowne i Zielone Szkoły. Nasi nauczyciele z oddaniem poświęcali swój prywatny czas po to, aby pokazać wychowankom piękno naszego kraju. Nigdy zawód nauczycielski nie był należycie opłacany, dlatego w ,,Brzozie” pracowali i nadal pracują ludzie-zapaleńcy, kochający swój zawód, młodzież i szkołę. Trzon kadry nauczycielskiej stanowią osoby, które związały się ze Szkołą Podstawową im. A. Mickiewicza w Brzozie pracując 30, 20, 15, 10 lat.

Nasi absolwenci z powodzeniem radzą sobie w szkołach ponadpodstawowych osiągając dobre wyniki. Są oni najlepszą wizytówką naszej szkoły. Byli uczniowie chętnie przychodzą do swojej podstawówki. Dłuższy czas po ukończeniu szkoły istnieje trwała więź emocjonalna z nauczycielami. To ciepło, które my nauczyciele staraliśmy się dać naszym uczniom, jest tak trwale, ze z czasem przyprowadzają do ,,swojej szkoły”, swoje dzieci, niekiedy z odległych miejscowości. Jeśli któryś uczeń chciał się w czymś zrealizować, to tu bez przeszkód mógł znaleźć satysfakcję w każdej dziedzinie nauki i nie tylko. Tu rodziły się pierwsze młodzieńcze sympatie, które zaowocowały w wielu przypadkach, trwałymi związkami.

Wspomnienia, wspomnienia, wspomnienia. Co jeszcze pamiętamy? Co przeżyliśmy?